این فیلم یک معجزه است: داستان پر کشش و پر جزئیاتی که به هیچ دامی نمی افتد؛ نه پرگوست، نه نصیحت گر، نه انشامانند، نه دیکته نویس، نه شعاردهنده، نه سیاه نما، نه احساسات گرا، نه روشنفکرنما*. مختصر، در تعادل کامل از منظر انواع مجاز و غیر مجاز دواجاتِ محبوب. داستانی که به دست کارگردانِ بدون اعتیادی افتاده است و در اجرا هم دوزِ هیچ چیزی بالاتر از ظرفیت نرفته و هیچ کجای فیلم خودش را بیرون از فیلم و جلوتر از آن به نمایش نگذاشته است؛ نه حتی بازیِ بازیگرانش.
شاید فقط یکی دو جمله سمیه داستان و یک بار ورودِ موسیقی بر دوشِ تماشاگری که ترجیح می دهد راه ها را خودش برود- و هنوز آنقدر مدرن نشده است که سازنندگانِ محصولات را پیام بر و راه بر بداند و فقط بله چشم بگوید- سنگینی کند.
*چیزی است شبیه تماشاگرنما با این تفاوت که این بار به واقع، طرف صاحبِ فکرِ روشن نیست.
ابد و یک روز(سعید روستایی)-1394
چقدر من از خوبی این فیلم شنیدم! آخه چرا نمی رم ببینمش خب؟... هر چند رفتم اون روز، اما سانس ش به ساعت ما نمی خورد و مجبور شدم بادیگارد رو ببینم سرم کلاه رفته چه جورم!!
خواهر من بندرت از فیلمی تعریف میکنه. اصولا حوصله سینما رفتن نداره. ترجیح میده تو خونه فیلم ببینه ... اما وقتی به اجبار دوستاش رفت و این فیلم را دید سه روز ازش تعریف کرد... آنقدر که مجبور شدم بپرسم خب ماجرا چی بود و اونم نشست سیر تا پیازشو گفت و خیالش راحت شد
من جای شما بودم روز دوم می رفتم سینما ببینم چیه که اینقدر ازش تعریف می کنه تا روز سوم با هم درباره ش گپ بزنیم.
تعطیلات عید با بچه ها بین سه تا فیلم که یکیش هم این بود مجبور بودیم انتخاب کنیم.
خوب یا بد این فیلم انتخاب نشد و ندیدمش.
بعدا هم می تونید ببینید..
خودم هم همین قصد رو داشتم اما فرصت نشد