پیرو هر مکتب و مسلکی که باشیم در یک نکته اتفاق نظر داریم که بهترین راه آموختن زبان، قرار گرفتن در محیط و تماس با آن زبان است؛ مثل کودکان و نخستین زبان هایی که می آموزند. این روش از ما ادیب و دانشمند نخواهد ساخت، اما خب نمره های امتحاناتمان در مسیر این اهداف مقدس را بالا خواهد برد و از پل های صراطش به سلامت عبور خواهد! اگر از این اهداف داشته باشیم. نداشته باشیم هم که دستاوردهای بزرگتری مثل شناخت و لمس فرهنگ و به تعبیر عامیانه اش، فهمیدنِ زبان مردمِ مستقر در مرزهای آن زبان عایدمان می شود. ویژگی این شکل از فراگیری، کشف و شهود و امکان ردِ کشفِ امروز با کشفیات فرداهاست. پس آن تعصب و خشکیِ آموزش های کلاسیک که باعث برخی درگیری های خونینِ حوزه علم و ادب است و آثارش هر گوشه و کناری هویدا، برکنار است و شیوه ای صلح جویانه تر و متمدانه تری به حساب می آید. فرق ما بزرگسالان با کودکان هم در کم صبریمان و دسترسی به ابزار کمکی مثل فرهنگ های لغات و متون آموزشی دستور زبان و صرف افعال است. حالا برای قرار گرفتن در این محیط نرویم مدارک تحصیلی و هویتیمان را ترجمه رسمی کنیم و پول های حساب بانکی خود و خانواده مان را ترجمه یورو و دلاری و بلیط و ویزا و هفت تا کفش آهنی بگیریم و هفت دریا را بیندازیم زیر پایمان! کافی است بنشینیم پشت رایانه شخصیمان و از موهبات WWW بهره ببریم و فیلم و ترانه و برنامه بریزیم دور و اطرافمان و دل و گوش و هوشمان را بسپاریم بهشان.
Nihongo یعنی ژاپنی و بناست شرح بعضی لحظاتِ رفتن این راه باشد، همین جوری بابت لذتِ ثبت کردن، بی هیچ هدف والای آموزشی و هدایتی و نه حتی رفاقتی. یادداشت می شود؛مثل باقی مطالب توی این صفحات؛ همین.
برای شروع، برگردیم به خیلی روز و سال پیش. یک مسابقه ورزشیِ ملیِ تماشاچی دارِ تیم ملی ژاپن. کافی بود و هست که چشم ها را باز کنی: روی پرچم ها و لباس های هوادارها نوشته: Nippon. پس بدان و آگاه باش که اهالی آن سرزمین مملکتشان را به نامی دیگر می شناسند. بعد همین چند هفته پیش، همین طور که فوتبالیست ها(کاپیتان سوباسا)ی بی زیرنویس نگاه می کنی از هی شنیدنِ "نیهون" فرضیه ای بساز و فرهنگ لغات را باز کن(آدم به روز البته از نرم افزار ترجمه استفاده می کند و این طور عضلاتِ طفلکیش را برای بلند کردن و تورق کتابچه ای کاغذی مستهلک نمی کند)و ببین که بله، جلوی این یکی هم نوشته اند "Japan"! ای دل غافل! شد 2 تا اسم برای مام میهن! یکی هم برای ما عناصر بیگانه!
ژاپن چندین اسم داشته
جووناشون میگن nihon و تو انترنت دیدم که حدود 70 درصد مردم همینو میگن ...nippon رسمی تره
زن یکی از آشنایان قدیمی ژاپنی بود این طرف تعریف میکرد که (راست و حقیقتش با خودش!) ژاپنی ها اعتقادشون این بوده موقعه ای که مرده ای سوزونده میشه اگه موقع سوختن از جمجه صدای تقه ای بیاد طرف رستگار شده همون بهشتی خودمون!
میگفت ایرانی ها در اون دوره ای که برای کار به ژاپن میرفتن کسایی که در از این راه نون میخوردن و کارگر بودن آب مقطر تو گوش مرده میزاشتن وقتی گرما زیاد میشد میترکید و از صاحب عزا مژدگونی میگرفتن:))
این جوونا و غیر رسمی بودن نیهون قابل تردیده چون اوایل قرن بیستم توی اسم احزاب و انجمنها هی رویت میشه. و نیپون هم چون توی تشویق های استادیومی رویت میشه در رسمی تر بودنش تردید کرد!
+چه کارا! چه چیزا!