نو

تماشای تاتسویا ناکادای در نقش های پر خشونتِ متناسب با قد و قامت و صدا و ویژگی های حرکتیش عادت شده است. حالا در هاچیکو با گردی که انگار روی تمام آن ویژگی ها نشانده است، با قدری سنگین کردنِ همان حرکاتِ کند و خشکِ بدن، با حذفِ غرورِ جنگجو از قدرت صدا و با افزودنِ شوق(نه میل) زندگی به نگاه، حسابی خرق عادت کرده است. 

Hachikô monogatari/Hachi-ko (Seijiro Koyama)-1987