یک تمرین

یک سال و تقریبا شش ماه پیش که تمرین نقد و نگاه متولد می شد، هر کدام از مسببین این تولد، برای خودشان خیال ها و نیازهای متفاوت و بر طبق آن نقشه های گونه گونی داشتند. عاقبتش شد چیزی شبیهِ این که امروز هست؛ پیش از انفجار بلاگفا با مخاطب و امروز بی مخاطب. من اگر یکی از آن مسببین محسوب شوم به خیال هایم نزدیک هم نشدم و نه تنها تمرین نقد نتوانست دهانِ بسته ای را باز کند و ترس از نظری داشتن و بیانش کردن را از بین ببرد که دهان های باز را بست و ترس هم تولید کرد. امروز، یک شکست خورده ی کامل و بی چون و چرا از همراهی در اداره این صفحه کناره می گیرم. این مینشیند کنارِ مرخصیِ طولانیم از بررسی داستان ها و در صورت طول عمرِتمرین نقد، در هفته های تماشای فیلم، همراهِ غیر تماشاچیِ این صفحه باقی می مانم. در غیر این صورت هم بر مرگش تاسف خواهم خورد و بس.