داستان، همان داستانِ عامه پسندِ عاشقانه همیشگی است با رعایت دقیقِ اصول. به همان ترتیبی که در بالیوود رعایت می شود. به همان ترتیبی که شما خواسته اید. چیزی که این انیمیشن کوتاه را متمایز و قابل توجه می کند، ابزار انتخابی برای پیشبردِ آن کلیشه محبوبِ عاشقانه عالم و پیروزیِ عشق بر شمشیر و سرخیِ لب بر سیاه و سفیدیِ زمینه است: موشک کاغذی؛ کودکانگی، هوش، بازیگوشی و جدیتِ بخشِ تحقیر شده آدمیزاده؛ نه کودکِ درون، کودکِ بیرونِ او.
paperman(John Kahrs)-2012
سلام
درسته. پیرنگش کاملا تکراری و هندیه. اما با یه تمهیدِ نو، نو و قشنگ شده. به قولِ حسینِ پناهی، "کهنه در برکه ی نو غلت می زنه و نو میشه"...
دوستش داشتم این رو؛ هم متن هم انیمیشن
من که این موشک رو اندازه برکه ندیدم واسه غلت زدن پیرنگ..
من گفتم موشک اون برکه ی نو هست؟ فکر نمی کنم؛ کامنتم رو دارم می بینم. اما اون جدیت کودک بیرون، برای من کار اون برکه رو میکنه.
در هر صورت، برکه با برکه فرق می کنه. مگر اینکه اصلِ حرفم رو قبول نداشته باشید، که اون یه چیزِ دیگه ست.
عرضم این بود که من اون تازگی که شما میبینید رو نمیبینم.