بازاریابی

"آدمکش"، پر است از لباس ها و دکورهای با زحمت و احتمالا مطالعه(آدم اگر خودش درباره لباسها و ساختمانهای فلان تاریخ فلان سرزمین مطالعه نداشته باشد هرگز متوجه کیفیت تحقیقات طراحان صحنه و لباس آن زمان و مکان نخواهد شد و فقط بر اساس "ان شا الله که این طور است" دست می زند و تشویق می کند) طراحی شده، همان داستانِ میانِ عشق و وظیفه ایِ محبوبِ مخاطبِ عام (به ویژه مخاطب عامِ داستان های شرقی)، را دارد و قرار است با دادنِ شمشیر و تصمیم به دستِ زنی که انتقام جو نیست به خودش افتخار کند که تصویرِ نوینی از زنان ارائه کرده و مدِ روز است و زنانی را که بر اساسِ سنت، از فیلمِ شمشیر دار گریزانند را به جمع تماشاگران خودش اضافه کند و ستاره و تعریف بخرد. احتمالا مثل هر بازاریابِ دیگری که مصرف کننده را خوب مطالعه کرده است، موفق هم خواهد بود اما این موفقیت احتمالی هم از آن فیلم قابل توجه و ماندگار در تاریخی نخواهد ساخت که مخاطبش را از هیچ زاویه ای و درباره هیچ چیزی به هیچ فکری فرو نخواهد برد. بیشتر ویژگی های یک سریال تلویزیونیِ خانوادگی را دارد که تماشاگرانش بعد از کسبِ رضایت از ظاهرِ بازیگران و زمینه پشتِ سرشان، بابتِ دانستنِ "بعد"، باز پای تلویزیون بر می گردند و با پایانش هم در سریال جایگزینش همان رضایتِ ظاهری را جستجو می کنند تا "بعدِ" دیگری را پی بگیرند.

The assassin/Nie yin niang(Hsiao-Hsien Hou)-2015