روزانهها
همهابر برجسب
در شاهنامه اضافات تقویم دیواری در ورزش دهه 2000 دهه 1990 فریدون مستند فوتبال دهه 1950 دهه 1970 من-کلیک-عکس سام زال کلکسیون تور سلم ایرج دهه 1940 ترجمه بازی دهه 1980 سریال دهلی جمشید رودابه منوچهر هندوستان دهه 1390 آکیرا کوروساوا nihongo هتل بازدید ضحاک شرلوک هولمز ساتیاجیت رای کار وای ونگ ماساکی کوبایاشی دهه 2010 داستان دهه 1960جدیدترین یادداشتها
همهبایگانی
- مهر 1396 2
- شهریور 1396 5
- مرداد 1396 6
- تیر 1396 5
- خرداد 1396 2
- اردیبهشت 1396 3
- فروردین 1396 5
- اسفند 1395 6
- بهمن 1395 1
- دی 1395 6
- آذر 1395 15
- آبان 1395 8
- مهر 1395 7
- شهریور 1395 9
- مرداد 1395 12
- تیر 1395 32
- خرداد 1395 14
- اردیبهشت 1395 14
- فروردین 1395 16
- اسفند 1394 10
- بهمن 1394 13
- دی 1394 20
- آذر 1394 18
- آبان 1394 90
جستجو
آمار : 54441 بازدید
Powered by Blogsky
قالب
"ایران برگر" از همان مرحله ایده، سریال است و نه فیلم بلند سینمایی. این ایده مناسب تقسیم شدن به قطعاتِ کوچک، نزدیک شدن به شخصیت ها، طعم دار شدن با خرده شوخی ها و شب و میزِ شام یا کاناپه و تنقلات و تنوعِ سنی و همنشینیِ گفتگودارِ تماشاگران است.بگوییم بین ساعات 7 تا 10 شب! اما خب فیلم سینمایی است و فاصله چند شبانه روزی یا حتی چند هفتگیِ احتمالا موثرِ بین نقاطِ فیلم، تبدیل شده است به فاصله ظاهرا غیر موثرِ چند دقیقه ای.
ایران برگر(مسعود جعفری جوزانی)-1393
من
یکشنبه 20 دی 1394 ساعت 22:40
می گن یکی از تکنیک هایی که باهاش میشه به طنز رسید همون اغراقه، اما همین اغراق گاهی وقت ها از اون ور بوم می اندازه قصه گو یا داستان پرداز رو، داستان ایران برگر به نظر من بیش از هر چیز اسیر همین اغراقه اس...
من جای خالی اغراق رو خیلی جاهای فیلم حس کردم