روزانهها
همهابر برجسب
در شاهنامه اضافات تقویم دیواری در ورزش دهه 2000 دهه 1990 فریدون مستند فوتبال دهه 1950 دهه 1970 من-کلیک-عکس سام زال کلکسیون تور سلم ایرج دهه 1940 ترجمه بازی دهه 1980 سریال دهلی جمشید رودابه منوچهر هندوستان دهه 1390 آکیرا کوروساوا nihongo هتل بازدید ضحاک شرلوک هولمز ساتیاجیت رای کار وای ونگ ماساکی کوبایاشی دهه 2010 داستان دهه 1960جدیدترین یادداشتها
همهبایگانی
- مهر 1396 2
- شهریور 1396 5
- مرداد 1396 6
- تیر 1396 5
- خرداد 1396 2
- اردیبهشت 1396 3
- فروردین 1396 5
- اسفند 1395 6
- بهمن 1395 1
- دی 1395 6
- آذر 1395 15
- آبان 1395 8
- مهر 1395 7
- شهریور 1395 9
- مرداد 1395 12
- تیر 1395 32
- خرداد 1395 14
- اردیبهشت 1395 14
- فروردین 1395 16
- اسفند 1394 10
- بهمن 1394 13
- دی 1394 20
- آذر 1394 18
- آبان 1394 90
جستجو
the real thing!
شمشیر، برای این سامورایی های جوان، بخشی از آرایش ظاهر است؛ درست مثل شیوه نشستن، مثل شیوه پوشیدن، سخن گفتن، اعتراض و شورش و مبارزه کردن. مثل کلام برای روشنفکرهای جوان جامعه امروز ما! همان طور که از این 9 نفر، کاری جز ویرانگری و در بهترین وضعیت، پیروی بر نمی آید و با بستنِ دو شمشیر و تراشیدن موی سر و حمل نشان و عنوان خانوادگی، سلحشوری ازشان بر نمی آید، بر زبان داشتن "به مثابه" و "ساز و کار" و رعایت تمامیِ فهرستِ ملزومات و مقدساتِ روزی روزگاری، چراغی در هیچ فکری روشن نمی کند؛ روشن کردنِ بیرون و تابیدن بر این و آن و اینجا و آنجا کجا؟ مثل همین مردِ ژولیده ی ژنده پوشِ مستِ یک شمشیری که آن یکی را هم نه چون نشان افتخار و سمبلِ برتری و ابزار کشتار و هر کاربردِ دیگرِ آمده در شناسنامه و ویکی پدیا، بلکه مثلِ عصا و تکیه گاه، به کار برده است، نوری اگر برای فکری می جوییم در همه گناهانِ بوشیدوی تلگرامی و کافی شاپی و کارگاهی و انجمنی و مسابقاتی شاید بیابیمش!
Sanjuro(Akira Kurosawa)-1962
یعنی عاشق یه خط آخرم...
مادربزرگه به رونین ما میگه که تو یه شمشیر برهنه ای،شمشیر بهتره در قلاف باشه...اما جالبه همین شمشیر برهنه نجاتشون داد و صحنه آخر موقعی که محافظه اومد برای خونخواهی با کشتنش ناراحت شد و گفت این هم مثل من شمشیر برهنه ای بود،و به صورت خیلی عصبی نفس نفس میزد...انگار که عاقبت شمشیرهای برهنه رو می دید.
دیوانگی جالب و ابدیه، شمشیرها رو ایجاد کردیم و ما باید برای حفظ تعادلمون و مقابله باهاش به شمشیرها تکیه کنیم....
و در آخر جنگجویان از یاد رفته ترین ها هستن
شمشیر چیز به درد بخور ولی خطرناک و ترسناکیه. واسه همین اختراعش که کردیم براش غلاف هم ساختیم تا بین اون و خودمون فاصله بمدازیم و ازش در امان باشیم. طبقه سامورایی رو ساختیم اما کلی قانون به دست و پاش بستیم و از رونین های آزاد فاصله گرفتیم.
خونی که دست آخر از مباشر میره خیلی بیشنر از خونیه که از همه باقی کشته ها دیدیم انگار اون شمشیر برهنه تنها خون جماعتی رو در خودش داره. تمام این مدت سهم اون دو زن نماینده گذشته و آینده(با برداشت من سرزمین) زیبایی هاست: لطافت وطراوت کاملیا و عطر یونجه و ... آرامش!
سلام
نگاهت رو به این صحنه خیلی دوست داشتم.
کیف کردم. ممنون.
اگه دوست داشتی، راجع به "سامورایی قاتل" از "اوکاموتو"(اگه اشتباه نکنم) هم چیزکی بنویس. دستِ کم در موردِ یه صحنه ش. من بد جور شیفته ی این فیلمم :)
سلام.
کاش شما هم نگاهت رو در مورد دست کم یکی از صحنه های فیلم مکتوب می کردی..
اون فیلم رو 2-3 سال دیده م و توی آرشیوم هم ندارمش. اینه که باز دیدنش زمان می بره. موفق اگه شدم درباره ش هم می نویسم. چشم.فعلا کاری که از دستم بر میاد باز انتشار تک جمله ایه که تماشای اول درباره ش یادداشت کرده م.