روزانهها
همهابر برجسب
در شاهنامه اضافات تقویم دیواری در ورزش دهه 2000 دهه 1990 فریدون مستند فوتبال دهه 1950 دهه 1970 من-کلیک-عکس سام زال کلکسیون تور سلم ایرج دهه 1940 ترجمه بازی دهه 1980 سریال دهلی جمشید رودابه منوچهر هندوستان دهه 1390 آکیرا کوروساوا nihongo هتل بازدید ضحاک شرلوک هولمز ساتیاجیت رای کار وای ونگ ماساکی کوبایاشی دهه 2010 داستان دهه 1960جدیدترین یادداشتها
همهبایگانی
- مهر 1396 2
- شهریور 1396 5
- مرداد 1396 6
- تیر 1396 5
- خرداد 1396 2
- اردیبهشت 1396 3
- فروردین 1396 5
- اسفند 1395 6
- بهمن 1395 1
- دی 1395 6
- آذر 1395 15
- آبان 1395 8
- مهر 1395 7
- شهریور 1395 9
- مرداد 1395 12
- تیر 1395 32
- خرداد 1395 14
- اردیبهشت 1395 14
- فروردین 1395 16
- اسفند 1394 10
- بهمن 1394 13
- دی 1394 20
- آذر 1394 18
- آبان 1394 90
جستجو
آمار : 54339 بازدید
Powered by Blogsky
ممنونم "من". ممنون.
باز هم تصویر انتخابیت عالیه. توشیرو میفونه، تو این فیلم هم قیامت به پا کرده.
چیزی که خیلی برام جالبه، مضمون هایی مثلِ "سرنوشت" و "نفرین" و یه جور طلسم شدن زندگیه، که تو خیلی از کارهای ژاپنی(از ادبیات و سینماشون) دیده میشه. این البته ریشه های عمیقی توی افسانه ها و سنت ها و عقاید کهن شون داره.
علاوه بر این، یه چیز دیگه هم هست؛ چیزهایی از جهان که خارج از اراده و توان و فهم شخصیت های قصه شونه. مثلِ همین فیلم و سرگذشتِ کاراکتری که میفونه بازیش کرده.
اینها رو بذار کنار صحنه های برف و شمشیر و خونِ منتشر شده روی برف(تو فیلمِ سیاه و سفید) و قاب های به شدت دقیق.
سینمای ژاپن محسور کننده نیست؟ :)
قابلی نداشت.
مضمون های داستان ها و افسانه ها و شکل سنت ها، شیوه زندگی و ... همه از جهان بینی مردم یه منطقه ناشی میشه که اونم حاصل طبیعت و جغرافیاشونه گمونم...و تاریخی که در این نتیجه از سر گذروندن. مال ژاپن از اساس برای من جالبه. نگاهشون به سرنوشت به نظرم متفاوت میاد با نگاه عمومیِ جهان . عمیقا مختار و پر توان هستن شخصیت های مبتلا به نفرین و سرنوشت های به اصطلاح شوم ژاپنی.
در زمینه برف و خون و کادربندی و سرنوشت ژاپنی ، فیلم دیگه اکاموتو، "شمشیر سرنوشت" بسیار موفق تر به نظرم میاد.