اوج
خب! ایرج میرسه به کمپِ برادراش و سپاهِ برادراش.
بایرج نگه کرد یکسر سپاه که او بد سزاوار تخت و کلاه
بی آرامشان شد دل از بهر او دل از مهر و دیده پر از چهر او
همین نگاه، کار رو خراب می کنه. تور که داره ماجرا رو می بینه سلم رو هم صدا می کنه میگه بیا بببین چی شد!
از ایران دلم خود بدو نیم بود باندیشه اندیشگان برفزود
سپاه دو کشور* چو کردم نگاه از این پس جز او** را نخوانند شاه
در هر حال، گفتگوی بین برادرا شروع میشه. سلم و تور مراتب خشم خودشون رو به اطلاع ایرج میرسونن
بدو گفت تور ار تو از ما کهی چرا بر نهادی کلاه مهی
ترا باید ایران و تخت کیان مرا بر در ترک بسته میان
برادر که مهتر بخاور برنج بسر بر ترا افسر و زیر گنج
و ایرج هم مراتب آشتی طلبی خودش رو به اطلاع اونها میرسونه
من ایران نخواهم نه خاور نه چین نه شاهی نه گسترده روی زمین
بزرگی که فرجام او تیرگیست بر آن مهتری بر بباید گریست
حتی تا حذف بدون خونریزی خودش هم پیش میره ایرج و میگه
مکن خویشتن را ز مردم کشان کزین پس نیابی ز من خود نشان
بسنده کنم زین جهان گوشه ای بکوشش فراز آورم توشه ای
بخون برادر چه بندی کمر چه سوزی دل پیرگشته پدر
اما همونجوری که تمام غرایزتون بهتون می گن زور قهر از آشتی بیشتره و طعم و رنگ خون از هرچیزی تو این دنیا دلپذیرتره؛پس عاقبت تور
یکی خنجر آبگون برکشید سراپای او چادر خون کشید
بدان تیز زهرآبگون خنجرش همی کرد چاک آن کیانی برش
بعد هم سر جسد رو جدا می کنه و با تشریفات میذاره توی یه صندوق بفرسته برای فریدون که بفرما اینم سر شازده پسرت
کنون خواه تاجش ده و خواه تخت شد آن سایه گستر نیازی درخت
